நேர்மை - கதை

 பால.ரமேஷ்.

 *ஒரு குட்டி ஸ்டோரி* .

சோழன் எக்ஸ்பிரஸ் சரியாக காலை எட்டு மணிக்கு சென்னை எழும்பூரில் இருந்து புறப்பட்டு விட்டது.

ஒரு இரண்டாம் வகுப்பு பெட்டியில் பஞ்சு மாமாவும், பார்வதி மாமியும் அமர்ந்திருந்தனர். 

தஞ்சாவூரில் உள்ள பெண் வீட்டுக்கு செல்கிறார்கள். லக்கேஜ் அதிகம் இல்லை.

பார்வதி மாமிக்கு எழும்பூரிலேயே ஆனந்த விகடன், மங்கையர் மலர் இரண்டும் வாங்கிக் கொடுத்து விட்டார். ரயில் புறப்பட்ட சில நிமிடங்களிலேயே மாமி அதில் மூழ்கி விட்டாள். 

மாமாவுக்கு அதில் இன்டெரெஸ்ட் இல்லை. ஹெட்போனை காதில் மாட்டிக்கொண்டு, யூட்யூபில் இருந்து டவுன்லோடு செய்த எம்.எஸ்.ஜி வயலின் கச்சேரியை கேட்க ஆரம்பித்தார்.

செங்கல்பட்டு தாண்டியதும் வீட்டிலிருந்து கொண்டு வந்த மிளகாய்ப்பொடி தடவிய இட்லியையும் சாப்பிட்டாகி விட்டது. 

அடுத்தது காபி.

"ஏன்னா...காபி வந்தா வாங்குங்கோ… நான் சித்த நேரம் விகடன் பாத்துண்டிருக்கேன்…"

"இந்த பேண்ட்ரி கார் காபி நன்னா இருக்காதுடி...திண்டிவனம் ஸ்டேஷன்ல வாங்கித் தரேன்.."

"சரி"

வண்டி திண்டிவனத்தை அடையும்போது மணி 9.50.

வண்டி பிளாட்பாரத்தை அடையும்போதே வாசலுக்கு போனார்.

நல்ல வேளை. ரெடியாக காபி வெண்டர் ஓர் ஆள் இருந்தான்.

"ரெண்டு காபி குடுப்பா"

முதலில் ஒரு காபியை மாமியிடம் கொடுத்துவிட்டு, மீண்டும் இரண்டாவது காபியை சீட்டில் வைத்து விட்டு, அவனுக்கு பணம் கொடுக்க பர்ஸை எடுத்தார். ஒரு 200 ரூபாய் நோட்டுதான் இருந்தது. 

அதை அவனிடம் கொடுத்தார்.

"சார் 20 ரூபாயா இல்லையா சார்.."

"இல்லையேப்பா"

அவன் பாக்கியை கொடுக்க, தன் பாக்கெட்டை துழாவினான். அதற்குள் வண்டி புறப்பட்டு விட்டது.

பாக்கெட்டை துழாவிக்கொண்டே வண்டியின் பின் ஓடி வந்தான். அதற்குள் வண்டி பிளாட்பாரம் எல்லையை கடந்து விட்டது. அதற்கு மேல் அவனால் ஓட முடியவில்லை.

பஞ்சு மாமா சீட்டிற்கு திரும்பி, ஒன்றுமே நடக்காதது போல், காபியை உறிஞ்சி குடிக்க ஆரம்பித்தார்.

எல்லாவற்றையும் மாமி பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.

"என்ன 200 ரூபா போச்சா?"

"ஆமாம்..அதுக்கென்ன இப்போ?"

"யாராவது அவனண்டை 200 ரூபாய் குடுப்பாளா?"

"அவன் பாக்கி தர ட்ரை பண்ணினாண்டி..அதுக்குள்ள ட்ரெயின் கிளம்பிடுத்து.. என்ன பண்ணுவான் பாவம்.."

"போதுமே உங்க சமத்து...அவனை அப்டியே நம்பறேள் பாருங்கோ..அங்க தான் உங்க அசட்டுத் தனம் நிக்கறது.."

"அவன் என்னை ஏமாத்தினான்னு சொல்றயா?"

"இல்லையா பின்னே..அவன் சும்மா வண்டி பின்னாடி ஓடி வரா மாதிரி ஸீன் போட்டிருக்கான்..அதை கூட புரிஞ்சுக்க தெரியலையே உங்களுக்கு.."

"போனா போறது டி..பாவம் ஏழை.."

"பணத்தை கோட்டை விட்டது இல்லாமே, அவனுக்கு வக்காலத்து வாங்கறேளா?"

"போதும்.. உன் ஆத்துக்காரனுக்கு சாமர்த்தியம் போறாது தான்...வாயை மூடிண்டு வா.."

இந்த சம்பாஷணையை வண்டியில் இருந்தவர்கள் அத்தனை பேரும் வேடிக்கை பார்த்தனர்.

அவர்களுக்கு இது ஏதோ சீரியல் பார்ப்பது போல் இருந்தது. பலர் மாமா அசடு தான் என்ற தீர்மானத்துக்கு வந்தனர். சிலர் 'இந்த மாமிக்கு ஆனாலும் வாய் ஜாஸ்தி...மாமாவை எப்படி மட்டம் தட்டுகிறாள் என்று நினைத்தனர்.

வண்டியின் வேகம் அதிகரிக்க, எல்லோரும் இந்த சம்பவத்தை மறந்து, அவர்கள் முன்பு செய்து கொண்டிருந்ததை தொடர்ந்தனர்.

மாமா மீண்டும் கச்சேரியை தொடர்ந்தார். எம்.எஸ்.ஜி "ஞானமு சகராதா" வாசித்துக் கொண்டிருந்தார். ஆனந்தமாக கண்ணை மூடி ரசித்ததில் அந்த 200 ரூபாயை மறந்தே போனார்.

அரை மணி நேரத்திற்கெல்லாம் விழுப்புரம் ஜங்க்ஷன் வந்து விட்டது. அது ஒரு ரிசர்வேஷன் கம்பார்ட்மெண்ட் என்று பாராமல், கூட்டம் முண்டியடித்துக் கொண்டு ஏறியது. எல்லோருக்கும் அவரவர் அவசரம். கூடவே ஒரு 15 வயதுப் பையனும் ஏறினான்.

அவன் அங்குலம் அங்குலமாக முன்னேறி, பஞ்சு மாமாவின் சீட் அருகில் வந்து விட்டான்.

"சார் திண்டிவனம் ஸ்டேஷன்ல நீங்க காபி குடிச்சீங்களா?"

"ஆமாப்பா"

"சார்..இந்தாங்க உங்க 180 ரூபாய்.." என்று சொல்லி, ஒரு நூறு ரூபாய் நோட்டையும், நான்கு 20 ரூபாய் நோட்டுகளையும் அவர் கையில் திணித்தான்.

அவருக்கு சட்டென்று ஒன்றும் புரியவில்லை.

"சார்..நீங்க காபி வாங்கினீங்களே, அவர் பையன் சார் நானு. இது சகஜமா அடிக்கடி நடக்கும் சார். திண்டிவனத்துல ட்ரெயின் ஒரு நிமிஷம் தான் நிக்கும்.. அதனால சில பேருக்கு பாக்கி சேஞ்ச் குடுக்க முடியாம போயிடும்.

தினமும் கொஞ்சம் பணத்தோட விழுப்புரம் வந்துடுவேன். அப்பா திண்டிவனத்தில் ட்ரையின் புறப்பட்ட உடனே போன் பண்ணி கம்பார்ட்மெண்ட் விவரம் சொல்லிடுவார். 

நான் இங்கே ஏறி பாக்கி சில்லறை குடுத்துட்டு பண்ருட்டில இறங்கி திரும்பி விழுப்புரம் போயிடுவேன் சார்.

"உங்கப்பா போன் நம்பர் குடுப்பா"

"இதோ சார்…"

"அய்யா..உங்க பையன் என் பாக்கி 180 ரூபாயை திருப்பி குடுத்துட்டான்...ஆனா நான் பேசறது அதுக்காக இல்லை...அவனுக்கு நேர்மையை நீங்க கத்துக்குடுத்திருக்கீங்க பாருங்க..அதுக்காக உங்களை பாராட்டியே ஆகணும்...அதுக்காக தான் போன் பண்ணேன்.."

ரொம்ப நன்றிங்க சாமி..நான் அஞ்சாங்கிளாஸ் தான் படிச்சிருக்கேன்..ஆனா இந்த பழக்கம் இருக்கறதுனால தான் நிம்மதியா வாழ்க்கை நடத்த முடியுதுங்க சாமி...அதான் இதை என் ரெண்டு பசங்களுக்கும் சொல்லி குடுத்திருக்கேன்.

பஞ்சு மாமாவுக்கு நெஞ்சமெல்லாம் நிறைந்தது. கண்களில் நீருடன் அந்தப் பையனை தட்டிக் கொடுத்தார்.

பார்வதி மாமி, தன் கணவனை இப்போது பார்த்த பார்வையில் பெருமை நிறைந்திருந்தது.

தோசைக்கல் நீர்க்குமிழி

 

தோசைக்கல் நீர்க்குமிழிகளும் மருத்துவ ஆராய்ச்சிகளும் :

By இ. ஹேமபிரபா

Published: 18 May, 21 03:11 amModified: 18 May, 21 03:11 am

   

தோசை ஊற்றும்போது கல் அதிக சூடாகிவிட்டால் தோசை கருகிவிடும். அப்போது கல்லின் சூட்டைத் தணிக்கத் தண்ணீரைத் தெளிப்போம். ‘சொய்ய்ய்ங்...’ என்கிற சத்தத்துடன் நீர்க்குமிழிகள் எழுந்து கல் முழுக்க வேகமாகப் பரவி ஓடும். வெயில் காலத்தில் தரையில் கால் பட்டால் சூடு பொறுக்கமாட்டாமல் நாம் ஓடுவோமே, அதுபோல் அந்த நீர்க்குமிழிகள் சூடு தாங்காமல் தலைதெறித்து ஓடுவதுபோல் தோன்றும்.

நீர்க்குமிழிகள் ஏன் இப்படி ஓடுகின்றன? சூடாகியிருக்கும் தோசைக்கல்லின் மீது நாம் தண்ணீர் தெளிக்கிறோம். ஆங்காங்கே நீர்க்குமிழிகள் உருவாகின்றன. தோசைக்கல்லின் மீதிருக்கும் நீர்க்குமிழியின் அடிப்பரப்பு சீக்கிரம் ஆவியாகிவிடும். ஆனால், அதன் மேற்பரப்போ இன்னும் திரவ நிலையிலேயே இருக்கும். அடிப்பரப்பில் ஆவி, மேற்பரப்பில் நீர். திரவ நிலையில் இருக்கும் நீர்க்குமிழி, அடிப்பரப்பில் இருக்கும் நீராவியை மேலே வரவிடாமல் அழுத்தும். நீராவியோ நீர்க்குமிழியைத் தன் மேலே தாங்கிக்கொண்டிருக்கும். ஆக, காற்றில் மிதப்பதுபோல் நீர்க்குமிழி தோசைக்கல்லுக்கு சற்று மேலாக மிதக்கத் தொடங்கும்.

அது மட்டுமல்லாமல், நீர்க்குமிழியின் அடிப்பரப்பில் நீராவி உண்டாகிவிடுவதால், தோசைக்கல்லின் சூடு மேற்பரப்புக்குப் போவதும் எளிதாக இருக்காது. ஏனெனில், திட நிலையில் இருக்கும் கல்லில் இருந்து திரவத்துக்கு வெப்பத்தைக் கடத்துவது எளிது. வாயு நிலையில் இருக்கும் நீராவி வழியே வெப்பத்தைக் கடத்துவது கடினம். எனவே, நீர்க்குமிழி நீண்ட நேரம் நீடிக்கிறது. நீர்க்குமிழி மொத்தமாக ஆவியாவதற்குக் கூடுதல் நேரமெடுக்கிறது.

குமிழியின் திசையைக் கட்டுப்படுத்தலாம்

பெரிதாக இருக்கும் நீர்க்குமிழிகள் ஒரே இடத்தில் நிற்காமல், தோசைக்கல் முழுக்கச் சுற்றும். தோசைக்கல்லின் அடியில் நெருப்பு படுவதற்கு ஏற்ப ஒவ்வோர் இடத்திலும் வெப்பநிலை சற்று வேறுபட்டிருக்கும். தோசைக்கல்லின் பரப்பும் தட்டையாக இருப்பதில்லை, அல்லவா. இது போன்ற சில காரணிகளை முறைப்படுத்தினால், நீர்க்குமிழி எந்த திசையில் போக வேண்டும் என்பதைக் கட்டுப்படுத்த முடியும்.

இது சார்ந்த அறிவியலைக் கண்டறிந்த லெய்டன்ஃப்ராஸ்ட் என்பவரின் பெயரிலேயே, இது லெய்டன்ஃப்ராஸ்ட் விளைவு (Laidenfrost effect) என்று அழைக்கப்படுகிறது.

லெய்டன்ஃப்ராஸ்ட் விளைவு நம் அன்றாட வாழ்விலேயே பல இடங்களில் பயன்படுகிறது. வீட்டில் வடை போடும்போது, கையில் நீரை நனைத்துக்கொண்டு, சூடான எண்ணெயில் கையைவிட்டு வடையைத் திருப்பிப் போடுவார்கள். வடை சுடும் பாட்டிக்குக் கை சுடாதா என்கிற கேள்விவரும். இதற்குக் காரணம், கையின் மேற்பரப்பில் இருக்கும் நீர் சூடான எண்ணெய்யால் ஆவியாகி, கைக்கும் எண்ணெய்க்கும் நடுவில் ஒரு நீராவிப் படலம் உருவாகிவிடும். அதனால் சிறிது நேரத்துக்குக் கையை வெப்பம் தாக்காது, அதற்குள் வடையைத் திருப்பிப்போடும் லாகவமும் வடை போடுபவருக்கு இருக்க வேண்டும்.

மருத்துவ ஆய்வுகளில் குமிழி

இப்போது நீர்க்குமிழிக்குப் பதிலாக ஒரு மருந்துக்குமிழியை எடுத்துக்கொள்வோம். அந்த மருந்துக்குமிழியை, ஆய்வகத்தில் அதிதீவிர குளிர்நிலையில், ஒரு வட்டில் வளர்க்கப்படும் கருவுக்குள் செலுத்த வேண்டும். இதை எளிய முறையில் செலுத்த, லெய்டன்ஃப்ராஸ்ட் விளைவு பயன்படுகிறது. இந்த விளைவின் மூலம் நிர்ணயிக்கப்பட்ட பாதையில் மருந்துக்குமிழியை உந்தவைத்து, அதைக் கருவில் மோத வைக்கலாம். நுண்ணிய கருவில் ஊசி மூலம் மருந்தைச் செலுத்துவது கடினம். மேலும், அச்செயல் கருவை மாசுபடுத்தவும் சாத்தியமிருக்கிறது. அதிதீவிர குளிர்நிலையில் மேற்கொள்ளப்படும் இதுபோன்ற நுண் செயல்பாடுகளில், கருவிகளின் நேரடிப் பயன்பாடு சிக்கலானது. ஆனால், லெய்டன்ஃப்ராஸ்ட் விளைவின் மூலம் மிதந்து போகும் நீர்க்குமிழியை எந்த பாதிப்பும் இல்லாமல் கருவுக்குள் நேரடியாகச் செலுத்திவிட முடியும்.

இவ்வளவு சிறப்பு வாய்ந்த நீர்க்குமிழிகளைத்தாம் தோசைக்கல் சூடாகிவிட்டதா என்று பார்ப்பதற்கு அன்றாடம் நாம் பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறோம்!

கட்டுரையாளர், இஸ்ரேல் டெக்னியன் தொழில்நுட்ப நிறுவனத்தில் ஆராய்ச்சியாளர்

படித்ததில் பிடித்தது

 லேனா தமிழ்வாணன் பதிவு.

"மனிதனுக்குத் தேவையான எல்லா வல்லமைகளிலும் சிறந்தது மன வல்லமை."

அவமானம் ஏற்படும்போது கூசிக் கூனிக் குறுகிப் போய் உட்கார்ந்து விடுபவர்கள் ஒரு ரகம். மற்றவகையினர், அதையே சவாலாக எடுத்துக் கொண்டு விஸ்வரூபம் எடுப்பார்கள் .இவர்களுக்கு அவமானமே வெகுமானம்.

பீட்டர் மாரிட்ஸ்பர்க் தென் ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள ஒரு சின்ன ஊர். இந்த ஊருக்கும் இந்திய விடுதலைக்கும் என்ன சம்பந்தம்? இந்த ஊர் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் தூக்கி எறியப்பட்டு அவமானப்பட்ட எம்.கே.காந்தி விஸ்வரூபம் எடுத்ததன் விளைவுதான் அஹிம்ஸை வழியிலான சத்தியாக்கிரகப் போர்முறை. இந்தியாவின் விடுதலை.

ராவணன் அவையில் மரபுகளை மீறி அனுமன் அவமதிக்கப்பட்டான். அதனால் அவன் வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு ஓடிவிடவில்லை. வாலையே சிம்மாசனம் க்கிக்கொண்டு, ராவணனை விட உயர்ந்த பீடத்தில் அமர்ந்தான். பின் நடந்ததெல்லாம் நாம் அறிவோம்.

வலம்புரி ஜான் வார்த்தைச் சித்தர். ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் அழகாகப் பேச வல்லவர். மிக இளைய வயதிலேயே பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ஆனவர். அவரது தங்குதடையற்ற ஆங்கில உரையை பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அனைவரும் கர ஒலி எழுப்பிப் பாராட்டினர். பார்வையாளர் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த அவரது ஊர்க்காரப் பெரியவர், ஜான் அழைத்து வந்தவர், அவரது கரங்களைப் பிடித்துக்கொண்டு வாழ்த்து மழை பொழிந்தார். அவருக்கு வலம்புரியார் சொன்ன பதில்: "இத்தனைக்கும் நீங்கள்தான் காரணம். பல வருஷங்களுக்கு முன்பு. நம் ஊர் டீக்கடை பெஞ்சில். நான் உங்களை செய்தித்தாள் படிக்கக் கேட்டேன். நீங்கள் சொன்னது: "நீயா? இங்கிலீஷ் பேப்பரா? போடா!"

கல்லூரியில் ஒரு பேராசிரியர் என்னை வகுப்பில் மாணவிகள் முன் அவமானப்படுத்தினார். "தமிழ்வாணன் பிள்ளையா இருந்தா நீ பெரிய ஆளா? அவர் மாதிரி எல்லாம் உன்னால் வரமுடியாது, கனவு கூடக் காணாதே." அப்போது நெஞ்சில் கனன்ற நெருப்புத்தான் என்னை முன்னேற வைத்தது. அந்தப் பேராசிரியரே வந்து பாராட்டும் அளவுக்கு.

நாம் போட்டுக்கொள்ள வேண்டியது நம் மனதுக்குள்ளே ஒரு சிம்மாசனம். அது இருந்தால் நாம் எது போனாலும், என்ன அவமானம் வந்தாலும் சமாளித்து வென்று விடலாம்.

அடுத்ததொரு வல்லமை- மனிதர்களைக் கவரும் வல்லமை. இதற்கு நான்கு வழிகள்.

1) அன்பு காட்டுவது.

 2) மற்றவர்களை அங்கீகரிப்பது

3) பாராட்டுவது.

4) அனைவரிடமும் மரியாதை செலுத்துவது.

இந்த நான்கு அணுகுமுறைகளையும் கையாண்டவர்கள் வாழ்க்கையில் தோல்வி அடைந்ததாக சரித்திரமே கிடையாது. 

ஜப்பானில் நான் ஒரு டாக்ஸி டிரைவரைப் பார்த்தேன். அவர் வண்டியின் ஸ்பீடாமீட்டரில் தமது குடும்பத்தின் புகைப்படத்தை ஒட்டி வைத்துக் கொண்டிருந்தார். அதற்கு அவர் தந்த விளக்கம்:"வேக விதிகளை மீற வேண்டுமென்று எனக்குத் தோன்றும்போது அன்பான குடும்பம் எனக்காகக் காத்திருக்கிறது என்பதை நினைத்துக் கொள்வேன்."

அடுத்தது பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்ளும் வல்லமை.

சின்ன வயசிலிருந்தே நாம் குழந்தைகளுக்குச் சொல்லிக்கொடுப்பது எல்லாம் " கவலைப்படு" என்பதுதான்.

" பரீட்சையில் நாற்பதே மார்க் வாங்கியிருக்கிறான். கொஞ்சமாவது கவலைப்படுகிறானா பார்."

"பிளாஸ்க்கை உடைத்து விட்டுக் கவலை இல்லாமல் விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறான் பார்." என்றெல்லாம்தானே சொல்கிறோம்?

பிரச்சினை என்று வந்தால் கவலை என்ற லூப்புக்குள் பிரவேசிக்காமல், தீர்வு என்ன என்று ஆலோசிக்கிற வேலையில் இறங்க வேண்டும்.

மாற்ற முடியாதது எதுவோ, நம்மை மீறி நடக்கிறது எதுவோ அதை ஏற்றுக்கொள்ளக் கற்றுக்கொள்வது அவசியம்.

என் வாழ்வில் இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்தது.

உதவியாளர் அழுதுகொண்டே போனில் சொல்கிறார்; புத்தகக்கண்காட்சியில் நமது கடை எரிந்து போய் லட்சக்கணக்கில் ஸ்டாக்குகள் கருகி விட்டன. கேஷ் பாக்ஸ் கூட அப்படியே உருகிப்போயிருக்கிறது" மேலே பேச முடியாமல் தேம்பித் தேம்பி அழுகிறார் அவர். நான் தியானத்தில் இருந்தேன், நிதானமாகச்சொன்னேன்: " ஓகே! பதட்டப்படாதீர்கள். நான் வந்து பார்த்துக்கொள்கிறேன்." தியானத்தை முடித்து விட்டுத்தான் நான் கிளம்பினேன். அந்த நஷ்டத்தையும் மீறி நான் வியாபாரம் நடத்திக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்.

கவலைப்படாமல் சூழ்நிலையைச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்வது ஒரு கலை.

அன்னை தெரெஸா, ரோம் நகருக்குப் பயணித்துக் கொண்டிருந்தார். வானிலை காரணமாக விமானத்தை வேறு ஏதோ ஊரில் தரை இறக்கி விட்டார்கள், ரோம் போக தாமதமாகும். கூட இருந்தவர்கள் எல்லாம் கவலைப்பட்டுத் தவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் அன்னை தெரெஸா மட்டும் மகிழ்வோடு சொன்னார்: இந்த ஊரில் ஒரு புகழ் பெற்ற கோவில் இருக்கிறது. அதைப் பார்க்க இறைவனே நமக்கு வாய்ப்புத் தந்திருக்கிறார்."

"என் மகனைப்பற்றிக் கவலைப் படுகிறேன்" "என் வணிகத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படுகிறேன்" என் எதிர்காலம்பற்றிக் கவலைப்படுகிறேன்." என்றெல்லாம் சொல்லாமல், அக்கறை கொண்டிருக்கிறேன் என்று சொல்லுங்கள். யாருடைய அகராதியில் கவலை என்ற வார்த்தைக்குப் பதிலாக அக்கறை என்ற வார்த்தை இருக்கிறதோ அவன் வெற்றியாளனே.

தோல்வி ஏற்பட்டால் அதை அலசி ஆராய்ந்து, அதிலிருந்து என்ன பாடம் கற்றுக்கொள்வது என்று யோசிக்க வேண்டும். " அந்த விஷயம் பற்றிப் பேசவே பேசாதே, மனசுக்குக் கஷ்டமாக இருக்கிறது" என்று சொல்லும் மனோபாவம் மாற வேண்டும்.

அடுத்து வரும் முக்கியத் தேவை, ஆக்கபூர்வமான தன்னம்பிக்கை. இதிலும் சின்ன வயசிலிருந்தே நாம் தவறான அணுகுமுறையையே கையாள்கிறோம்.

குழந்தை கோப்பையில் காப்பியை எடுத்துக்கொண்டு ரொம்ப ஜாக்கிரதையாக அப்பாவுக்குக் கொடுக்க வருகிறது. பேப்பரிலிருந்து அப்பா தலை நிமிர்ந்து பார்க்கிறார், கூச்சல் போடுகிறார், "இவ கிட்டே ஏண்டி காப்பியைக் கொடுத்தனுப்பிச்சே? கப்பைப் போட்டு உடைச்சிடப் போறா!" என்ன ஆகியிருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?-- இத்தனை நாழி ஜாக்கிரதையாக வந்த குழந்தை, தடார் என்று கோப்பையைக் கீழே போட்டு விட்டது.

ஒரு புள்ளிவிவரக் கணக்கு. 18 வயது நிரம்புவதற்குள் நாம் ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் மூளைக்குள் 3 லட்சம் எதிர்மறைச் சொற்களைத் திணிக்கிறோமாம்.

லண்டனில் எனக்குக் கிடைத்த ஓர் அனுபவம் பாடம் சொல்லித் தந்தது. சாலையில் வந்து கொண்டிருந்த ஒரு சுமார் எட்டு வயது சிறுவன் தடாலென்று சைக்கிளைப் போட்டுக் கொண்டு கீழே விழுந்து விட்டான். எக்கச்சக்கமான நிலையில் கிடக்கிறான். நான் பதறிப்போய் அவனைத் தூக்கிவிடப்போனேன். அவன் எதிர்வினை என்னைத் திகைப்படையவும் வியக்கவும் வைத்தது "I will manage myself. Please keep off"

ஒரு மனிதனுக்கு நண்பனும் அவனே. எதிரியும் அவனே. "தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா" என்று இதற்குத்தான் முன்னாளில் எழுதி வைத்தார்கள்.

மனிதனுக்கு இரண்டு மனசு. உள் மனசு ஒன்று. வெளி மனசு ஒன்று. உள்மனசு ஒரே சுருதியில்தான் இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் "ஆமாம்" "ஆமாம்" என்பதே அது எப்போதும் இசைத்துக் கொண்டிருக்கும் சுருதி. "வெளி மனசு"என்னால் முடியும், நான் சாதிக்கப் பிறந்தவன்" என்று சொன்னாலும் சரி. "நம்மால் ஒண்ணும் முடியாது" என்று விரக்தியாகச் சொன்னாலும் சரி, உள்மனசின் மறு மொழி: " ஆமாம்." உள்மனம் சொல்வதே செயல் வடிவம் பெறும்!

மனிதர்களில். வெற்றி மையச் சிந்தனையாளர்கள், பிழைக்கவேண்டும் மையச் சிந்தனையாளர்கள், மற்றும் பாதுகாப்பு மையச் சிந்தனையாளர்கள் என்று மூன்று ரகம் உண்டு.

பிழைப்பு மையச் சிந்தனையாளர்களின் அடிநாதம்: "விழுந்து விழுந்து புரண்டாலும் ஒட்டறதுதானே ஒட்டும்?’ அவ்வளவுதான். 

பாதுகாப்பு மையச் சிந்தனையாளர்கள் முன் ஜாக்கிரதை முத்தண்ணாக்கள். " இதிலே ரிஸ்க் ஒண்ணுமில்லையே? தப்பு ஒண்ணும் வந்துடாதே? யாரும் ஒண்ணும் சொல்லிட மாட்டாங்களே?’ இதுதான் இவர்கள் சிந்தனை.

ரிஸ்க் எடுத்து முழு மூச்சுடன் செயலில் இறங்குவதுதான் வெற்றியாளர்களின் அணுகுமுறை.

பொருளாதார புத்திசாலித்தனம் அவசியத் தேவை. பொருட்களை வாங்கும் போது ஒருகடைக்கு நாலு கடை விசாரித்து வாங்கும்போது நிச்சயமாக லாபம் இருக்கும்.முதலீடு அவசியம் ஆனால், எல்லா முட்டைகளையும் ஒரே கூடையில் போட்டு வைக்கக் கூடாது..

உடல் நலம் பேணல் அவசியம். யோகா, தியானப்பயிற்சி, தினசரி நடைப் பயிற்சி ,அளவான மிதமான உணவு இவை உடலை நல்ல நிலையில் வைத்திருக்க உதவும்.

நிறைவாக நிர்வாக வல்லமை என்பது மிக முக்கியம். நிர்வாகம் என்னும்போது நேர நிர்வாகத்தைச் சிறப்பாகச் சொல்ல வேண்டும்.

நான் அடிக்கடி சொல்லுவது உண்டு.

வருஷத்தின் அருமை, பரீட்சையில் தோற்றவனுக்குத் தெரியும். மாதத்தின் அருமை, குறைப்பிரசவமான தாய் அறிவாள் . நாளின் முக்கியம் சாலையோரம் கடை வைத்து அன்றாடப் பிழைப்பு நடத்துபவனுக்குத் தெரியும். மணியின் அருமை மருத்துவருக்குத் தெரியும் (ஒரு மணி நேரம் முன்னாலே வந்திருந்தா..) நிமிஷத்தின் அருமை ரயிலைக் கோட்டை விட்டவர்களுக்குத் தெரியும். வினாடியின் அருமை சாலை விபத்துக்களைப் பார்த்தால் புரியும். மில்லிசெகண்டின் அருமை தெரிய வேண்டுமானால் ஒலிம்பிக் ஓட்டப்பந்தய வீரர்களைக் கேட்டுப்பாருங்களேன்! மைக்ரோ செகண்டு கூட அருமையானதுதான். சூப்பர் கம்ப்ப்யூட்டர் இயக்குபவர்கள் இதை அறிவார்கள்.

மேற்கண்ட சர்வ வல்லமைகளும் பெற்று நீங்கள் வளமான வாழ்வு பெற வாழ்த்துகிறேன்.