படித்ததில் பிடித்தது

 லேனா தமிழ்வாணன் பதிவு.

"மனிதனுக்குத் தேவையான எல்லா வல்லமைகளிலும் சிறந்தது மன வல்லமை."

அவமானம் ஏற்படும்போது கூசிக் கூனிக் குறுகிப் போய் உட்கார்ந்து விடுபவர்கள் ஒரு ரகம். மற்றவகையினர், அதையே சவாலாக எடுத்துக் கொண்டு விஸ்வரூபம் எடுப்பார்கள் .இவர்களுக்கு அவமானமே வெகுமானம்.

பீட்டர் மாரிட்ஸ்பர்க் தென் ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள ஒரு சின்ன ஊர். இந்த ஊருக்கும் இந்திய விடுதலைக்கும் என்ன சம்பந்தம்? இந்த ஊர் ரயில்வே ஸ்டேஷனில் தூக்கி எறியப்பட்டு அவமானப்பட்ட எம்.கே.காந்தி விஸ்வரூபம் எடுத்ததன் விளைவுதான் அஹிம்ஸை வழியிலான சத்தியாக்கிரகப் போர்முறை. இந்தியாவின் விடுதலை.

ராவணன் அவையில் மரபுகளை மீறி அனுமன் அவமதிக்கப்பட்டான். அதனால் அவன் வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு ஓடிவிடவில்லை. வாலையே சிம்மாசனம் க்கிக்கொண்டு, ராவணனை விட உயர்ந்த பீடத்தில் அமர்ந்தான். பின் நடந்ததெல்லாம் நாம் அறிவோம்.

வலம்புரி ஜான் வார்த்தைச் சித்தர். ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் அழகாகப் பேச வல்லவர். மிக இளைய வயதிலேயே பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ஆனவர். அவரது தங்குதடையற்ற ஆங்கில உரையை பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் அனைவரும் கர ஒலி எழுப்பிப் பாராட்டினர். பார்வையாளர் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த அவரது ஊர்க்காரப் பெரியவர், ஜான் அழைத்து வந்தவர், அவரது கரங்களைப் பிடித்துக்கொண்டு வாழ்த்து மழை பொழிந்தார். அவருக்கு வலம்புரியார் சொன்ன பதில்: "இத்தனைக்கும் நீங்கள்தான் காரணம். பல வருஷங்களுக்கு முன்பு. நம் ஊர் டீக்கடை பெஞ்சில். நான் உங்களை செய்தித்தாள் படிக்கக் கேட்டேன். நீங்கள் சொன்னது: "நீயா? இங்கிலீஷ் பேப்பரா? போடா!"

கல்லூரியில் ஒரு பேராசிரியர் என்னை வகுப்பில் மாணவிகள் முன் அவமானப்படுத்தினார். "தமிழ்வாணன் பிள்ளையா இருந்தா நீ பெரிய ஆளா? அவர் மாதிரி எல்லாம் உன்னால் வரமுடியாது, கனவு கூடக் காணாதே." அப்போது நெஞ்சில் கனன்ற நெருப்புத்தான் என்னை முன்னேற வைத்தது. அந்தப் பேராசிரியரே வந்து பாராட்டும் அளவுக்கு.

நாம் போட்டுக்கொள்ள வேண்டியது நம் மனதுக்குள்ளே ஒரு சிம்மாசனம். அது இருந்தால் நாம் எது போனாலும், என்ன அவமானம் வந்தாலும் சமாளித்து வென்று விடலாம்.

அடுத்ததொரு வல்லமை- மனிதர்களைக் கவரும் வல்லமை. இதற்கு நான்கு வழிகள்.

1) அன்பு காட்டுவது.

 2) மற்றவர்களை அங்கீகரிப்பது

3) பாராட்டுவது.

4) அனைவரிடமும் மரியாதை செலுத்துவது.

இந்த நான்கு அணுகுமுறைகளையும் கையாண்டவர்கள் வாழ்க்கையில் தோல்வி அடைந்ததாக சரித்திரமே கிடையாது. 

ஜப்பானில் நான் ஒரு டாக்ஸி டிரைவரைப் பார்த்தேன். அவர் வண்டியின் ஸ்பீடாமீட்டரில் தமது குடும்பத்தின் புகைப்படத்தை ஒட்டி வைத்துக் கொண்டிருந்தார். அதற்கு அவர் தந்த விளக்கம்:"வேக விதிகளை மீற வேண்டுமென்று எனக்குத் தோன்றும்போது அன்பான குடும்பம் எனக்காகக் காத்திருக்கிறது என்பதை நினைத்துக் கொள்வேன்."

அடுத்தது பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்ளும் வல்லமை.

சின்ன வயசிலிருந்தே நாம் குழந்தைகளுக்குச் சொல்லிக்கொடுப்பது எல்லாம் " கவலைப்படு" என்பதுதான்.

" பரீட்சையில் நாற்பதே மார்க் வாங்கியிருக்கிறான். கொஞ்சமாவது கவலைப்படுகிறானா பார்."

"பிளாஸ்க்கை உடைத்து விட்டுக் கவலை இல்லாமல் விளையாடிக்கொண்டிருக்கிறான் பார்." என்றெல்லாம்தானே சொல்கிறோம்?

பிரச்சினை என்று வந்தால் கவலை என்ற லூப்புக்குள் பிரவேசிக்காமல், தீர்வு என்ன என்று ஆலோசிக்கிற வேலையில் இறங்க வேண்டும்.

மாற்ற முடியாதது எதுவோ, நம்மை மீறி நடக்கிறது எதுவோ அதை ஏற்றுக்கொள்ளக் கற்றுக்கொள்வது அவசியம்.

என் வாழ்வில் இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்தது.

உதவியாளர் அழுதுகொண்டே போனில் சொல்கிறார்; புத்தகக்கண்காட்சியில் நமது கடை எரிந்து போய் லட்சக்கணக்கில் ஸ்டாக்குகள் கருகி விட்டன. கேஷ் பாக்ஸ் கூட அப்படியே உருகிப்போயிருக்கிறது" மேலே பேச முடியாமல் தேம்பித் தேம்பி அழுகிறார் அவர். நான் தியானத்தில் இருந்தேன், நிதானமாகச்சொன்னேன்: " ஓகே! பதட்டப்படாதீர்கள். நான் வந்து பார்த்துக்கொள்கிறேன்." தியானத்தை முடித்து விட்டுத்தான் நான் கிளம்பினேன். அந்த நஷ்டத்தையும் மீறி நான் வியாபாரம் நடத்திக்கொண்டுதான் இருக்கிறேன்.

கவலைப்படாமல் சூழ்நிலையைச் சாதகமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்வது ஒரு கலை.

அன்னை தெரெஸா, ரோம் நகருக்குப் பயணித்துக் கொண்டிருந்தார். வானிலை காரணமாக விமானத்தை வேறு ஏதோ ஊரில் தரை இறக்கி விட்டார்கள், ரோம் போக தாமதமாகும். கூட இருந்தவர்கள் எல்லாம் கவலைப்பட்டுத் தவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் அன்னை தெரெஸா மட்டும் மகிழ்வோடு சொன்னார்: இந்த ஊரில் ஒரு புகழ் பெற்ற கோவில் இருக்கிறது. அதைப் பார்க்க இறைவனே நமக்கு வாய்ப்புத் தந்திருக்கிறார்."

"என் மகனைப்பற்றிக் கவலைப் படுகிறேன்" "என் வணிகத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படுகிறேன்" என் எதிர்காலம்பற்றிக் கவலைப்படுகிறேன்." என்றெல்லாம் சொல்லாமல், அக்கறை கொண்டிருக்கிறேன் என்று சொல்லுங்கள். யாருடைய அகராதியில் கவலை என்ற வார்த்தைக்குப் பதிலாக அக்கறை என்ற வார்த்தை இருக்கிறதோ அவன் வெற்றியாளனே.

தோல்வி ஏற்பட்டால் அதை அலசி ஆராய்ந்து, அதிலிருந்து என்ன பாடம் கற்றுக்கொள்வது என்று யோசிக்க வேண்டும். " அந்த விஷயம் பற்றிப் பேசவே பேசாதே, மனசுக்குக் கஷ்டமாக இருக்கிறது" என்று சொல்லும் மனோபாவம் மாற வேண்டும்.

அடுத்து வரும் முக்கியத் தேவை, ஆக்கபூர்வமான தன்னம்பிக்கை. இதிலும் சின்ன வயசிலிருந்தே நாம் தவறான அணுகுமுறையையே கையாள்கிறோம்.

குழந்தை கோப்பையில் காப்பியை எடுத்துக்கொண்டு ரொம்ப ஜாக்கிரதையாக அப்பாவுக்குக் கொடுக்க வருகிறது. பேப்பரிலிருந்து அப்பா தலை நிமிர்ந்து பார்க்கிறார், கூச்சல் போடுகிறார், "இவ கிட்டே ஏண்டி காப்பியைக் கொடுத்தனுப்பிச்சே? கப்பைப் போட்டு உடைச்சிடப் போறா!" என்ன ஆகியிருக்கும் என்று நினைக்கிறீர்கள்?-- இத்தனை நாழி ஜாக்கிரதையாக வந்த குழந்தை, தடார் என்று கோப்பையைக் கீழே போட்டு விட்டது.

ஒரு புள்ளிவிவரக் கணக்கு. 18 வயது நிரம்புவதற்குள் நாம் ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் மூளைக்குள் 3 லட்சம் எதிர்மறைச் சொற்களைத் திணிக்கிறோமாம்.

லண்டனில் எனக்குக் கிடைத்த ஓர் அனுபவம் பாடம் சொல்லித் தந்தது. சாலையில் வந்து கொண்டிருந்த ஒரு சுமார் எட்டு வயது சிறுவன் தடாலென்று சைக்கிளைப் போட்டுக் கொண்டு கீழே விழுந்து விட்டான். எக்கச்சக்கமான நிலையில் கிடக்கிறான். நான் பதறிப்போய் அவனைத் தூக்கிவிடப்போனேன். அவன் எதிர்வினை என்னைத் திகைப்படையவும் வியக்கவும் வைத்தது "I will manage myself. Please keep off"

ஒரு மனிதனுக்கு நண்பனும் அவனே. எதிரியும் அவனே. "தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா" என்று இதற்குத்தான் முன்னாளில் எழுதி வைத்தார்கள்.

மனிதனுக்கு இரண்டு மனசு. உள் மனசு ஒன்று. வெளி மனசு ஒன்று. உள்மனசு ஒரே சுருதியில்தான் இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் "ஆமாம்" "ஆமாம்" என்பதே அது எப்போதும் இசைத்துக் கொண்டிருக்கும் சுருதி. "வெளி மனசு"என்னால் முடியும், நான் சாதிக்கப் பிறந்தவன்" என்று சொன்னாலும் சரி. "நம்மால் ஒண்ணும் முடியாது" என்று விரக்தியாகச் சொன்னாலும் சரி, உள்மனசின் மறு மொழி: " ஆமாம்." உள்மனம் சொல்வதே செயல் வடிவம் பெறும்!

மனிதர்களில். வெற்றி மையச் சிந்தனையாளர்கள், பிழைக்கவேண்டும் மையச் சிந்தனையாளர்கள், மற்றும் பாதுகாப்பு மையச் சிந்தனையாளர்கள் என்று மூன்று ரகம் உண்டு.

பிழைப்பு மையச் சிந்தனையாளர்களின் அடிநாதம்: "விழுந்து விழுந்து புரண்டாலும் ஒட்டறதுதானே ஒட்டும்?’ அவ்வளவுதான். 

பாதுகாப்பு மையச் சிந்தனையாளர்கள் முன் ஜாக்கிரதை முத்தண்ணாக்கள். " இதிலே ரிஸ்க் ஒண்ணுமில்லையே? தப்பு ஒண்ணும் வந்துடாதே? யாரும் ஒண்ணும் சொல்லிட மாட்டாங்களே?’ இதுதான் இவர்கள் சிந்தனை.

ரிஸ்க் எடுத்து முழு மூச்சுடன் செயலில் இறங்குவதுதான் வெற்றியாளர்களின் அணுகுமுறை.

பொருளாதார புத்திசாலித்தனம் அவசியத் தேவை. பொருட்களை வாங்கும் போது ஒருகடைக்கு நாலு கடை விசாரித்து வாங்கும்போது நிச்சயமாக லாபம் இருக்கும்.முதலீடு அவசியம் ஆனால், எல்லா முட்டைகளையும் ஒரே கூடையில் போட்டு வைக்கக் கூடாது..

உடல் நலம் பேணல் அவசியம். யோகா, தியானப்பயிற்சி, தினசரி நடைப் பயிற்சி ,அளவான மிதமான உணவு இவை உடலை நல்ல நிலையில் வைத்திருக்க உதவும்.

நிறைவாக நிர்வாக வல்லமை என்பது மிக முக்கியம். நிர்வாகம் என்னும்போது நேர நிர்வாகத்தைச் சிறப்பாகச் சொல்ல வேண்டும்.

நான் அடிக்கடி சொல்லுவது உண்டு.

வருஷத்தின் அருமை, பரீட்சையில் தோற்றவனுக்குத் தெரியும். மாதத்தின் அருமை, குறைப்பிரசவமான தாய் அறிவாள் . நாளின் முக்கியம் சாலையோரம் கடை வைத்து அன்றாடப் பிழைப்பு நடத்துபவனுக்குத் தெரியும். மணியின் அருமை மருத்துவருக்குத் தெரியும் (ஒரு மணி நேரம் முன்னாலே வந்திருந்தா..) நிமிஷத்தின் அருமை ரயிலைக் கோட்டை விட்டவர்களுக்குத் தெரியும். வினாடியின் அருமை சாலை விபத்துக்களைப் பார்த்தால் புரியும். மில்லிசெகண்டின் அருமை தெரிய வேண்டுமானால் ஒலிம்பிக் ஓட்டப்பந்தய வீரர்களைக் கேட்டுப்பாருங்களேன்! மைக்ரோ செகண்டு கூட அருமையானதுதான். சூப்பர் கம்ப்ப்யூட்டர் இயக்குபவர்கள் இதை அறிவார்கள்.

மேற்கண்ட சர்வ வல்லமைகளும் பெற்று நீங்கள் வளமான வாழ்வு பெற வாழ்த்துகிறேன்.